Szkoła Podstawowa im. K. K. Baczyńskiego w Zebrzydowicach

Na uwagę zasługuje fakt, że to jest doświadczenie nas wszystkich i dobrze być w kontakcie z innymi: dzwonić do siebie nawzajem, pytać o zdrowie, interesować się problemami, pomagać je rozwiązywać, strać się nie dopuścić do nakręcania spirali wzajemnego lęku i strachu. Wśród trzech apeli WHO (oświadczeniu dotyczącym zakażeń koronawirusem), z których pierwszy dotyczy zasad zachowania higieny, drugi uzyskiwania rzetelnych informacji, znalazło się bardzo ważne wskazanie: „Bądź życzliwy i okaż empatię i solidarność każdemu, kogo dotyczy problem. Dziel się faktami i unikaj przesady”.

Starajmy się  unikać czytania i oglądania informacji, które powodują, że czujemy niepokój i stres. Szukajmy konkretnych informacji po to, żeby zadbać o swoich bliskich i siebie. Wiadomości sprawdzajmy raz lub dwa razy dziennie, najlepiej w określonych porach. Ciągły, nieprzerwany napływ wieści o kolejnych zachorowaniach może spowodować, że będziemy się martwić w coraz większym stopniu.

Szczególnego wsparcia i troski potrzebują teraz nasze dzieci, dlatego starajmy się  obserwować zarówno dzieci, jak i siebie. Nie tylko pod kątem możliwości zachorowania, ale i tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko ? Jak odnajduje się w tej sytuacji? Czy dopytuje, a może stroni od rozmów?

•  Rozmawiajmy z dzieckiem otwarcie i z wyczuciem, opierając się o rzetelne informacje. Przed takimi rozmowami warto upewnić się, czy sami dorośli wiedzą, czym jest koronawirus.
•   Nie warto przekazywać dzieciom niesprawdzonych informacji tzw. fake newsów, licznych „supertajnych treści” oraz dramatycznych nowin.
•   Mówmy otwarcie i szczerze „Nie wiem” w sytuacji pytań, na które nie znamy odpowiedzi np. „Jak  długo to potrwa?”itp.
•   Pamiętajmy, aby dostosować język do w wieku dziecka, aby nie zagalopować się  i dodatkowo straszyć.
•   Jeżeli lęk już się pojawił, nie powinniśmy go bagatelizować i mówić dziecku „nic się nie dzieje”, „przesadzasz!” - ważne, żeby w takim momencie porozmawiać, wysłuchać tego, czego konkretnie dziecko się boi, co budzi jego wątpliwości. Kiedy lęk/strach jest zauważony, pozwolimy mu wybrzmieć,  można się nim zaopiekować i traci swoją moc.
•   Zastanówmy się, co możemy wspólnie zrobić, żeby poprawić sobie nastrój.
•   Bądźmy wspierający w stosunku do naszych nastoletnich dzieci, dla których obecna sytuacja może wywoływać poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczenie wolności. Wskażmy na czasowość pewnych rozwiązań i ograniczeń.
•   W razie potrzeby wsparcia psychologicznego podaję Państwu następujące namiary telefoniczne:  Punkt Interwencji Kryzysowej w Cieszynie: poniedziałek, środa, czwartek 8.00 – 16.00, wtorek 8.00 – 17.00, piątek 8.00 – 15. 00; tel: 33 479 53 54. Bezpłatna pomoc psychologiczna – numer Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 - dostępny ze wszystkich telefonów stacjonarnych i komórkowych 24h/7. Bezpłatny i anonimowy Telefon dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci 800 100 100 – czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 12.00 – 15.00.

Głęboko wierzę, że w końcu sytuacja się unormuje, a emocje opadną. Każdy kryzys mija i choć bycie w nim jest trudne, może być także powodem do rozwoju. Wykorzystajmy ten moment do budowania cieplejszych i głębszych relacji z naszymi dziećmi.  Może to być czas, żeby zwolnić, zatrzymać się, pobyć razem i cieszyć się z tych wspólnych chwil.

Pozdrawiam serdecznie

Magdalena Horecka-Kuszmar, psycholog, psychoterapeuta